Prolog : List

Od autorki : Mamy prolog, czyli list Lou do Hazzy.. mam nadzieję, że się wam spodoba i proszę. baaardzo proszę zostawcie po sobie jakiś znak jeśli to czytacie. Naprawdę to dla mnie sporo znaczy... szczególnie, że dawno już nie pisałam czegoś takiego i chyba mi to nie wyszło, prawda ?

Wersja na blogspot/Wersja na tumblr

____

Chwycił w dłoń długopis, a słowa same znalazły sposób na powstanie.

"Cześć kochanie..

Tęsknie za tobą. Chcę cię powrotem. Harry, dlaczego mi to zrobiłeś ?

Pamiętasz ? Obiecywaliśmy sobie wieczność. Póki śmierć nas nie rozłączy..

Niestety to ona nas rozłączyła, a ja zostałem sam z Mikim. On..on dalej tego nie rozumie.. Ostatnio zrobił dla ciebie rysunek.. Był tam on, ja i.. ty nad nami. Stwierdził, że nie możemy być smutni, bo ty przecież tam dalej jesteś i się nami opiekujesz. Ale Harry ja chcę żebyś był tutaj. Potrzebuję cię, rozumiesz ? 

Chcę ciebie tutaj. Teraz w tym momencie. Pragnę, abyś mnie przytulił i powiedział, że wszystko będzie dobrze, choć wiem, że to tylko złudna nadzieja.. po prostu..

Jestem bez ciebie bez silny. Wstaję każdego dnia rano będąc świecie przekonanym, że wchodząc do kuchni zastanę cię tam przyrządzającego twoją kawę, przywitasz mnie delikatnym całusem w usta, a chwilę potem postawisz przede mną kubek z zieloną herbatą, bo wiesz jak bardzo nienawidzę kawy. Następne piętnaście minut spędzimy na spokojnej rozmowie i rozplanowaniu dnia. Punkt siódma obudzisz naszego szkraba, który później zaspany wbiegnie do kuchni, a zjeść swoje płatki – tylko że z zimnym mlekiem, bo ciepłe jest niedobre – ty w tym czasie przyszykujesz się na kolejną służbę i żegnając się z nami opuścisz nasz azyl. Brakuje mi tego, brakuje mi tej cholernej monotonni. Nie chcę już wstawać rano, jeśli nie ma ciebie obok mnie.

Nie chcę już żyć  Styles.

 Ludzie ciągle powtarzają, że czas leczy rany.. ale to tylko pierdolone kłamstwo. Nie jest lepiej, a tylko gorzej, stoję w miejscu i spadam  na dno. Uśmiecham się, staram się dla naszego aniołka, prawdę mówiąc nie wiem co bym bez niego zrobił. Jest on moim sensem życia i jedyną nadzieją. On też też tęskni, ostatnio ma w nocy straszne koszmaru. Wbiega do naszej sypialni krzycząc, że goni go potwór, który mieszka pod łóżkiem. Później patrzę jak zasypia, nucąc piosenkę od Kings Of Leon. Jest tak do ciebie podobny ! Ostatnio stwierdził, nawet, że nie będzie kupować nowej koszulki tylko tak jak ty będzie ją nosić z jeszcze większą ilością dziur, bo tak jest modniej..

Mimo wszystko nienawidzę jego szmaragdowych oczu, które spoglądają na mnie załzawione za każdym razem budzę go do przedszkola.. wyglądacie tak samo, on również stwierdził wczoraj zacytuję 'Ten cały system jest po pieprzony' dam sobie rękę uciąć, że to twoja sprawka..

Minęło już tyle czasu.. Ale i tak tęsknie za tobą, wróć.

Twój na zawsze Louis x"

-Czujesz się lepiej ? - pyta Sophie, kładąc dłoń na ramieniu kuzyna - Na studiach mówili, że pisanie listu do zmarłej osoby ponoć pomaga z jej utratą..

-Wiesz co ? - przerywa jej - Ten kto to wymyślił chyba kurwa nie wie jak to jest kogoś stracić 

-Czyli nie pomogło - wzdycha siadając obok niego

-Nie, jest gorzej - mruczy wtulając się w jej szczupłe ciało, a łzy skapują po jego policzkach - Dzięki So, że jesteś